Суштината на привремените релации на душите на луѓето...

Душите на луѓето во одредена земска група (семејство, работни околности, хобија, деловни партнерства и сл.) се секогаш со одредена цел - за идеален меѓусебен духовен развој и поттик за напредување на секоја душа!

1. Душите на луѓето во одредена земска група (семејство, работни околности, хобија, деловни партнерства и сл.) се секогаш со одредена цел - за идеален меѓусебен духовен развој и поттик за напредување на секоја душа (преку пример, преку поддршка, преку “лоша“ карма и слично).

2. Ако ја земеме широката слика на постоењето на земјата, ќе видиме дека ниту еден човек роден во 1850 година не е жив, ниту неговите роднини, пријатели, соработници, колеги, комшии... но, сите луѓе родени во 1850 година биле дел од некоја своја животна приказна, семејство, искуства, лекции, животни тежини и пребрежија..

3. Целата позадина на тој привремен тек на живеење носи увид дека неслучајно луѓето се ставени во точно одредени судбински околности, искушенија, пребрежија и соочување со судбини во кои се приморани да ги надминат своите слабости на нивниот карактер, морал, однесување или реакции и да направат нешто добро од својот живот.

4. Но, на тој пат луѓето имаат за задача најмногу да работат на својот духовен развој, надминувањето на своите телесни потреби, илузии, задоволства и привремени телесни ужувања и да ја преземат одговорноста за својот живот за да можат да ја намалат постојаната реинкарнација во болни и тешки животни околности и да ја олеснат судбината на својата идна инкарнација.

5. Секој човек постојано ќе се инкарнира, бидејќи и за 1000 години од сега човештвото ќе биде во постојан развој, што значи нашата денешна личност, ќе дојде во некое идно време во кое ќе има прилика да ја унапреди својата душа во односите со другите, но и да ги развие способностите за тоа идно време во кое сигурно ќе постои многу поголема можност за развој.

6. Исто како што сега ни е дадена можност во овој живот, овие услови, околности и (не)доразвиени таленти, да умееме да се унапредиме себеси во својот идентитет, но и во меѓу- човечките односи. Затоашто врз основа на нашиот развој се раѓаме на точно одредени локации, некој во Македонија, друг во Шведска, трет во Америка, четврт во Канада..

7. Сите овие детали се важни, но залудни, ако човекот на тој пат не ја усвои свеста за доброто и злото, бидејќи во секоја епоха имало успешни луѓе, но истите тие наклонети свесно или несвесно на злото, направиле огромна штета врз човештвото. Некогаш тоа било во времето на 2 светска војна, денеска тоа може да биде низ современото зло во светот.

8. Современото зло може да дојде од маркетинг реклами, социјални мрежи со профили без содржаен квалитет или едукативна вистина, трговија, монопол ланци, материјалистички начин на живеење, дрога, цигари, алкохол, телевизија, серии, филмови, музика, вести и забавни шоуа, штетна храна, голотија и слични нешта кои му се пласираат на денешниот човек.

9. Но за човекот да стане свесен за истите, неопходно е да вложува во своето знаење и свест преку вредни книги кои ќе го облагородат и потхранат со патоказ кон вистинските вредности, поедноставниот начин на живеење и оттргнување од моменталното зло во кое можеби живее, опстојува и можеби му дава месечна плата...

Човекот може да биде доживотен робот на туѓи плати, работни места и закован во зандана заради договори, кредити, преживувачки околности.. но тоа не го ослободува од сличните околности и во следниот живот.

Судбината на човекот е негова одговорност, па доколку денеска тој самиот не направи храбар чекор за преземање на животот во сопствените раце, развој на своите таленти, подобрувањето на својата духовна личност, љубов, емпатија, кроткост и божествена вредност во себе.. никогаш не би можел да се одвои од ваквите и слични околности во кои се наоѓа денес.

Секоја нова инкарнација е продолжение на нашиот моментален живот, па ако е тоа така, човекот треба да се разбуди од илузијата на судбината со некоја “бинго“ среќа , затоа што слободната волја на човекот е таа која го создава текот на идните случувања.

Доколку човекот остане во светот, во светот и ќе го живее она што е актуелно во светот. Доколку човекот се доближи до нематеријалниот живот и Бога, тој ќе посведочи поголем мир, хармонија, баланс, духовна заштита и постојано водство од самиот Божествен извор.

Бидејќи колку човекот е духовно почист, толку повеќе го чувствува Божјото присуство и водство, а колку човекот е во материјалниот свет, толку повеќе мисли дека овој живот е единствен, одвоен од другите луѓе и околности во кои се наоѓа, па затоа и живее со егото, а не за душата.

Споделете